TƏNBİH

ə. 1) oyandırma, oyatma; 2) ağlını başına yığma; 3) çəkindirmə, bir işi görməməyi tövsiyə və ya əmr etmə; 4) cəza, cəzalandırma; 5) danlama, danlaq, tənbeh etmə. Tənbihi-amm ümumi danlaq, ümumi qınaq.

TƏNBƏLXANƏ
TƏNBUL

Значение слова в других словарях