TƏBAYE

TƏBAYE’

ə. «təbiət» c. 1) xasiyyətlər, təbiətlər; 2) bəsit maddələr. Təbayei-bəşəriyyə insan xüsusiyyətləri, insan xasiyyətləri.

TƏBAÜD
TƏBAYÜN
аксиомати́ческий глоби́н доша́тывать подме́шиваться трю́мсель ло́зунг одесну́ю отклика́ться подвива́ться подполко́вник поно́ска прохолоди́ть стече́ние скорбь nuclear débris Gadhelic illuminates jazzman mazed quinsy berry râle stainer unedge зерновой потратить