I
прил.
1. виновный (совершивший проступок, преступление). Təqsirli saymaq считать виновным, təqsirli bilmək см. təqsirli saymaq
II
предик. təqsirlidir виновен, виноват. Bu işdə o təqsirlidir он виноват в этом деле
sif. Təqsiri, günahı olan, bir şeydə təqsirləndirilən; suçlu, təqsirkar. [Heydər bəy:] Murov, naçalnikin qərəzi nədir, buyursun görüm, burada təqsirli
Полностью »