Fizzə (ərəb. فضه نوبیه) — Fatimə bint Məhəmmədin xadiməsi. İslam peyğəmbərinin zamanındakı döyüşlərin birində Fizzə müsəlmanların vasitəsi ilə əsir olaraq sonra peyğəmbərin yanına gətirilib, döyüşçü payı adı ilə Əli bin Əbu Talibin evinə göndərmişdir.[1] Onun hansı döyüşdə əsir olduğuna görə bir sənəd yoxdur. Əlbəttə Əllamə Məclisi Biharül Ənvar kitabında bir rəvayətdə nəql edir ki, Fizzə Hind şahlarının birinin qızıymış ki, bu rəvayət sənəd baxımından araşdırılmalıdır.[2]
YAŞAYIŞI | |
---|---|
Ad və Ləqəbləri · Fədəkiyyə xütbəsi · Fədək · | |
FATİMƏ QURANDA | |
İnsan surəsi · Kovsər surəsi · Təthir ayəsi · Mübahilə ayəsi · Nur ayəsi | |
YERLƏR | |
Fədək · Beytül Əhzan · Bəni Haşim məhəlləsi · Səqifə | |
İNSANLAR | |
AİLƏ | Məhəmməd · Xədicə · Əli |
ÖVLADLAR | Həsən · Hüseyn · Zeynəb · Ümmü Külsüm · Möhsün |
YAXINLARI | Fizzə · Ümmü İmən · Əsma |
BAŞQALARI | Ömər bin Xəttab · Qonfoz · Müğəyrə |
BAĞLI | |
Fatimə təsbihatı · Fatimə kitabı · Fatimə lövhəsi hədisi · Mübahilə günü · Fatimiyə günləri | |
Fizzənin Məşhurluğunun nədəni onun Fatimə Məhəmməd qızından nəql etdiyi hədislərə görədir eləki Ömər onun üçün demişdir: Əbu Talib tayfasının bir teli Odəy (ərəb. عدى) elinin hamısından bilici və daha fəqihdir.[3] deyiblər ki o, 20 il Fatimənin vəfatından sonra Qurandan başqa söz danışmayıb və camaatla Quran yolu ilə danışıb.[4][5]
Onun dualarının Allah tərəfindən tez qəbul olunması məşhurdur.[6][7]
Məsabihül Qulubda yazılıb:Əmirəl Möminin,Fatimə,Həsən və Hüseyn hər biri bir gecə orucluq ayında Rəsulullahı iftar üçün qonaq çağırdılar, Fizzənin özündən evi olmamağına baxmayaraq peyğəmbəri çox sevdiyi və qonaq çağırmaq həvəsi ilə beşinci axşamda o, peyğəmbəri dəvət etdi. peyğəmbər beşinci axşam Fizzənin gözləri gəlməsinə inanmayaraq Fatimənin evinə gəldi. ev əhalisi bundan təəcüblənərək Fizzəyə dönüb dedilər ən azından deyərdin hazırlıq edərdik! Fizzə ki peyğəmbərə ev sahibliyi etmək sevdasındaydı, Allah dərgahından yemək istədi, yemək hazır olduğunda isə süfrəni açdı.[8][9][10]
Onun eşq və məhəbbəti Fatiməyə oqədərdidi ki onun adı gələndə göz yaşları sel kimi axmağa başlayırdı. bir gün Vərəqə bin Əbdullah (ərəb. ورقه بن عبدالله) Fatimənin adını gətirdi, göz yaşları Fizzənin üzündə sel kimi axmağa başlayıb dedi ey vərəqə mənim yatmış dərdimi oyandırıb ürəyimdə örtülü olan musibət və hüznü açığa çıxartdın.[11] hər zaman o, büzürgəvarın gönlü və istədiyini öz gönlü və istədiyindən üstün tutardı.[12]