Georgi Melikişvili
Georgi Aleksandroviç Melikişvili (gürc. გიორგი ალექსანდრეს ძე მელიქიშვილი;30 dekabr 1918[1], Tiflis[1] – 27 mart 2002, Tbilisi) — Sovet və gürcü tarixçisi, Urartu dövlətinin tarixinin tədqiqatçısı. Gürcüstan SSR Elmlər Akademiyasının akademiki, Gürcüstan Tarix İnstitutunun direktoru (1965-1999-cu illər).
| Georgi Aleksandroviç Melikişvili | |
|---|---|
| gürc. გიორგი ალექსანდრეს ძე მელიქიშვილი | |
| Doğum adı | გიორგი მელიქიშვილი |
| Doğum tarixi | 30 dekabr 1918[1] |
| Doğum yeri | |
| Vəfat tarixi | 27 mart 2002 (83 yaşında) |
| Vəfat yeri | |
| Milliyyəti | gürcü |
| Elm sahəsi | tarix |
| Elmi dərəcəsi | |
| İş yeri | |
| Təhsili |
|
| Üzvlüyü | |
| Mükafatları |
    |
Həyatı
[redaktə | mənbəni redaktə et]Georgi Melikişvili 1918-ci il dekabrın 30-da Tiflisdə (indiki Tbilisi, Gürcüstan) anadan olub.
G.Melikaşvili 1939-cu ildə Tbilisi Dövlət Universitetinin tarix fakültəsini bitirmişdir. Bundan sonra o, qədim Şərq tarixi ixtisası üzrə aspiranturaya daxil olmuşdur. 1941-ci ildən Georgi Aleksandroviç Urartu tarixi ilə maraqlanmağa başlayır. O, Urartu dilini və Urartu mixi mətnlərini öyrənir. 1944-cü ildə Melikişvili Urartu dövləti tarixi üzrə namizədlik dissertasiyasını müdafiə edir. Qırxıncı illərin sonlarından Georgi Melikişvili Urartu haqqında silsilə tədqiqat məqalələri dərc etdirdi və 1953-1954-cü illərdə bu mövzuda onun əsas əsərləri nəşr olundu: “Urartu mixi yazıları” və “Nairi-Urartu”.[2]
Georgi Melikişvili Gürcüstanın, Qafqazın və Kiçik Asiyanın qədim tarixinin tədqiqinə böyük diqqət yetirmişdir. Alimin bu mövzuda ən məşhur töhfəsi "Qədim Gürcüstanın tarixinə doğru" monoqrafiyası (1959) və səkkizcildlik "Gürcüstan tarixinin oçerkləri"nin nəşrinin və redaktəsinin təşkili (1982) olmuşdur. Monoqrafiyalarda o, Gürcüstan tarixinin qədim dövrünün Urartu və Assuriya mənbələri əsasında öyrənilməsi məsələlərinə toxunmuşdur. O, Kiçik Asiya və Mesopotamiyada mövcud olmuş qədim Urartu və Assuriya dövlətləri haqqında topladığı materiallar 1984-cü ildə nəşr olunan Dərslikdə "Qədim Şərq tarixinin mənbəşünaslığı" dərsliyinə daxil edilmişdir.
1961-ci ildə Georgi Aleksandroviç Melikişvili Gürcüstan SSR Elmlər Akademiyasının akademiki seçilmişdir.[3]
1954-1988-ci illərdə Georgi Melikişvili Gürcüstan Tarix İnstitutunda qədim tarix şöbəsinə rəhbərlik edib. O, 1965-1999-cu illərdə isə bu institutun direktoru olub. 1999-cu ildən 2002-ci ildə vəfatına qədər Georgi Aleksandroviç Tarix İnstitutunun fəxri direktoru olub.[4]
Georgi Melikişvili 1946-cı ildən Sov.İKP (b) üzvü idi.
O, Tbilisidə Riqa (indiki - Taktakişvili) küçəsi, 3 ünvanında yaşayırdı.
Mükafatları
[redaktə | mənbəni redaktə et]- Lenin mükafatı (1957) - "Nairi-Urartu" və "Urartu mixi yazıları" (1954) əsərlərində göstərilən Zaqafqaziya xalqlarının qədim tarixi sahəsində tədqiqatlara görə.
- "Şərəf nişanı" ordeni
- Müxtəlif medallar.
İstinadlar
[redaktə | mənbəni redaktə et]- ↑ 1 2 3 4 Меликишвили Георгий Александрович // Большая советская энциклопедия (rus.): [в 30 т.]. / под ред. А. М. Прохорова 3-е изд. Москва: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Г. А. Меликишвили «Урартские клинообразные надписи» Arxivləşdirilib 2020-02-20 at the Wayback Machine
- ↑ "Deceased academicians". en:Georgian National Academy of Sciences. 22 April 2016 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 21 March 2016.
- ↑ Rapp, Stephen H. (2003), Studies In Medieval Georgian Historiography: Early Texts And Eurasian Contexts, p. 16. Peeters Bvba ISBN 90-429-1318-5
Ədəbiyyat
[redaktə | mənbəni redaktə et]- Гамкрелидзе Т. В., Гиоргадзе Г. Г. Памяти Георгия Александровича Меликишвили // ru:Вестник древней истории, 2003, № 3
Xarici keçidlər
[redaktə | mənbəni redaktə et]- Урартские клинообразные надписи
- К вопросу о древнейшем очаге урартских племен // «ru:Вестник древней истории». 1947. № 4.
- К вопросу о царских хозяйствах и рабах-пленниках в Урарту // Вестник древней истории. № 1, 1953 г.
- Урартоведческие заметки // Вестник древней истории, 1951, № 3.
- Рецензия на: Б.Б. Пиотровский, Кармир-блур, Изд-во АН Арм. ССР, вып. I, II // Вестник древней истории, 1953, № 3.
- В учебнике Источниковедение истории Древнего Востока. М., 1984: Глава XIII. Урарту и Закавказье. § 1. Ассирийские источники; § 2. Урартские надписи.
- Некоторые вопросы древнейшей истории грузинского народа // Доклад на XXXI сессии Отделения общественных наук Академии Наук Грузинской ССР в июне 1951 года.