"Mayak" — 2012-ci ildə istehsal olunmuş qısametrajlı Azərbaycan filmi. Filmin rejissoru Fariz Əhmədovdur.
Mayak | |
---|---|
azərb. Mayak | |
Janr | dram |
Rejissor | Fariz Əhmədov |
Ssenari müəllifi | Esmira Əyyub |
Baş rollarda |
Məmməd Səfa Ərtoğrul Kamalov |
Operator | Nizami Abbas |
Bəstəkar | Rauf Əliyev |
Rəssam | İbrahim Əminov |
İstehsalçılar |
Orman Production Sergey Gerasimov adına Ümumrusiya Dövlət Kinematoqrafiya Universiteti |
İlk baxış tarixi | 2012 |
Filmin növü | qısametrajlı bədii film |
Müddət | 28 dəqiqə |
Ölkə | Azərbaycan |
Dil | Azərbaycan dili |
İl | 2012 |
Rəng | rəngli |
Hər şey ayrılıqdan — ərlə arvadın boşanmasından başlayıb. Qadın ikinci dəfə ərə gedib və ögey ata ilə oğulun münasibətləri alınmayıb. Filmdə münasibətlərin bu bucağını qabardılmır, heç buna ehtiyac da yoxdur. Akifin narkomaniyaya qurşanması özü hər şeyi deyir və bu fakt həm də ananın övladı ilə yetərincə maraqlana bilməməsindən, onun düzgün tərbiyə etmək imkanının olmamasından xəbər verir.
Qadın oğlunu həyata qaytarmaq üçün keçmiş ərinə — Ənsariyə müraciət edir və adaların birində mayak qülləsində çalışan general yeganə övladını xilas etmək istəyir. Onu xəstəxanadan götürüb özünün kimsəsiz adasına gətirir. Ənsarini hərəkət etməyə sövq edən qüvvə, bəlkə də, oğlu Akifə sevgidən daha çox günah hissidir: vaxtında yanında olsaydı, onu öz sevgisi ilə əhatə eləyə bilsəydi, Akifi "ağ ölümün" cəngindən ala bilərdi. Bəli, zaman buraxılıb, amma Ənsari öz sərt üsullarının işə yarayacağını düşünür və hesab edir ki, bu üsullar həkim müalicəsindən də effektli ola bilər. Amma insanlardan aralı düşən, kimsəsiz adada tənha həyat tərzi keçirən general reallıq hissini unudub. O, öz "müalicəsi" zamanı ən əsas məqamı yaddan çıxarır — sağalmaq üçün Akif özü bunu istəməlidir.
Cəmi 28 dəqiqəyə sığışdırılan ekran əsərində aktual problemlər qoyulur. Konfliktli vəziyyət, çətin xarakterlərli insanların mübarizəsi ata-oğul xətti ilə inkişaf edir. Akifin atasına münasibəti film boyu yalnız bir ironiya ilə — ona tez-tez "general" deyə müraciət etməsilə müşayiət olunur və tamaşaçı istər-istəməz düşünür: ağırçəkili general titulu belə heç nədən sığortalamır, hərb qanunlarından yaxşı baş çıxaran adam da həyatın labirintlərində aza bilər.
Ümumiyyətlə, filmdə dialoq azdır, hər şeyi görüntü – vizual mənzərə, daha çox mimika və jestlərda ifadə olunan aktyor oyunu deyir. Artıq sözə, uzun-uzadı söhbətlərə ehtiyac qalmır.
İpək Yolu Beynəlxalq film festivalının mükafatına layiq görülüb.[1]