Qulu Xəlilli (azərb. Qulu Qasım oğlu Xəlilov; 1930, Qızılcıq – 1995, Bakı) — Azərbaycanlı yazıçı, publisist, tənqidçi, ədəbiyyatşünas, filologiya elmləri doktoru, professor[1], Azərbaycan SSR əməkdar mədəniyyət işçisi, Azərbaycan SSR əməkdar elm xadimi[2].
Qulu Xəlilov | |
---|---|
azərb. Qulu Qasım oğlu Xəlilov | |
Doğum tarixi | 1930 |
Doğum yeri | |
Vəfat tarixi | 1995 |
Vəfat yeri | |
Dəfn yeri | |
Vətəndaşlığı | |
Elmi dərəcəsi | filologiya elmləri doktoru |
Elmi adı | professor |
Alma-mater | Azərbaycan Dövlət Universiteti |
Təhsili | |
Mükafatları |
Qulu Xəlilov 1930-cu ildə indiki Ermənistan SSR-nin Sisyan rayonunun Qızılcuq kəndində anadan olub. 1948-ci ildə ailəsi oradan məcburən Ağcabədi rayonun Poladlı kəndinə köçürülmüşdür[3].
Azərbaycan Dövlət Universitetinin (indiki BDU) jurnalistika fakültəsini bitirəndən sonra, aspiranturada oxumuşdur. Qulu Xəlilli "Vaqif pyesi və tarixi dram janrı" mövzusunda namizədlik, sonralar isə "Azərbaycan romanının inkişaf tarixi" mövzusunda doktorluq dissertasiyalarını müdafiə etmişdir[3].
Bir müddət AMEA-nın Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutunda çalışan Qulu Xəlilli sonralar ADU-nun (indiki BDU) professoru kimi çalışmışdır.
Qulu Xəlilov 1995-ci ildə Bakıda vəfat edib. Onuu ikinci Fəxri Xiyabanda dəfn etmək qərara alınsa da vəsiyyətini və ailəsinin istəyini nəzərə alıb onu öz atasının yanında, Xəzər rayonunun Şağan qəsəbəsindəki qəbiristanlıqda dəfn ediblər[4].
Qulu Xəlilovun yaradıcılığında insan amili, xalqın mənafeyi hər zaman ana xətlə keçib. Onun "Yaşamaq istəyirəm", "Qocaların söhbəti", "Qulun yaman kişnədi", "Müəllimə", "Hörümçək", "Tənha palıd", "Bir də gəlmə" və digər əsərləri oxucuların stolüstü kitabına çevrilib. Sonradan bu siyahıya istedadlı qələminin gücü ilə ərsəyə gələn "Ömrün baharı", "Atam və mən" kimi romanları, "Yaylaqda", "Qocaların söhbəti", "Umusuq" və s. hekayələri də qarışıb.
Qulu Xəlilovun "Yaşamaq istəyirəm" adlı avtobioqrafik povesti böyük bir nəslin tərbiyəsində mühüm rol oynayıb[2].