ZİNGİLDƏTMƏK
глаг. nəyi, kimi заставить скулить, визжать кого
icb. 1. анцӀ (ацӀранцӀ) ийиз тун (гун), ацӀранцӀ авуниз себеб хьун; 2. зинг-зинг ийиз тун (гун).
Полностью »f. to cause (d.) to whine (d.), to make* (d.) whine; to cause (d.) to whimper / to yelp
Полностью »icb. 1. Zingildəməyə məcbur etmək, zingildəməsinə səbəb olmaq. İti vurub zingildətdi. 2. Zınqıldatmaq
Полностью »