icb.
1. Zingildəməyə məcbur etmək, zingildəməsinə səbəb olmaq. İti vurub zingildətdi.
2. Zınqıldatmaq.
icb. 1. анцӀ (ацӀранцӀ) ийиз тун (гун), ацӀранцӀ авуниз себеб хьун; 2. зинг-зинг ийиз тун (гун).
Полностью »f. to cause (d.) to whine (d.), to make* (d.) whine; to cause (d.) to whimper / to yelp
Полностью »