I
(Ağdam, Cəbrayıl, Çənbərək, Gədəbəy, Laçın, Şahbuz, Şuşa, Zəngilan)
bax şuldum II. – Qulu şulum şeydi, onnan heş şey umma (Çənbərək); – Yekə oğlansaη, niyə belə şulum uşax olmusaη? (Laçın); – Şulum adam yeyib-içməsini düzgün bilməz, başmağın şürüyər, huşsuz olar (Şahbuz)
II
(Şəmkir)
boş. – Gəveyi toxuyanda hüvüyü bərx’ vurmayanda gəvə şulum oler
III
(Cəbrayıl)
israfçı
IV
(İmişli)
yüngülxasiyyətli
V
(Çənbərək, Gədəbəy, Xanlar)
1. avara, işsiz
2. boş-boşuna gəzən. – İxdiyar gündüzü axşamatan aralıxlarda şulum gəzir (Çənbərək); – Bu it çox şulum gəzir (Xanlar)