ŞÜLƏMƏX’

I
(Cəbrayıl)
bol-bol paylamaq. – Ə: nədi xalxın malını şülörsən?
II
(Ağdam, Şuşa)
döymək, vurmaq. – Ağına-bozuna baxmır, elə şülü:r (Ağdam); – Tutdum, möhkəm şülədim onu (Şuşa)