ŞƏ’ŞƏƏ
ə. 1) parlaqlıq, parıltı, parıldama; 2) dəbdəbə, təmtəraq. Şə’şəəi-nur nur parıltısı.
[ər.] сущ. клас. 1. цӀарцӀар гун, цӀарцӀар; 2. пер. тескягь; винелпатан дамах, цӀалцӀамвал.
Полностью »is. [ər.] klas. tənt. 1. Parlaqlıq, parlama, parıltı. Şəmi-rüxün surəti qarşıma gəlmişdir; Şəşəəsindən bənə şölə düşər, yanaram
Полностью »