ƏTƏBAT

ə. «ətəbə» c. 1) astanalar, kandarlar; 2) ziyarətgahlar. Ətəbati-aliyyat uca astanalar (əsasən Nəcəf, Kərbəla və Kazimeyndəki imamların ziyarətgahları nəzərdə tutulur).

ƏTBAQ
ƏTƏBƏ

Значение слова в других словарях