араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра азият. Язух хьайи гъабурун гьалер рикӀел гъваш азаб, кесибар. С. С. Мунафикьди авур гьилле. И азабда, азиятда, дарвиле Кьиникьикай хкатна чи Магьамад. А. Ф. КьатӀ- кьатӀ авур зунжурар. ЧӀурун регъят я, эхцигун - азаб. X. Т. Гурхана. Сада гъуцарвай бул кар тӀалабдай, Муькуьдаз кӀвалах тир лап азабдай. Ф. Н. Кьве устӀар. Синонимар: азият, зегьмет.
* азаб(ар) гун гл., нин низ; азият жедай гьалдиз гъун. Я гьахъ авачиз, я гъисаб, Душманари гайи азаб. С. С. Гевил тух хьана хьи. \[ Шихрагьим \] Буба! Гзаф гьарагъар авун, жуван чандиз азаб гун, азият чӀугун герек къвезвач. Заз вавай кӀандай са затӀни авач. С. С., С. М. СтӀал Саяд. Шихнесираз азаб гумир, язух къведай кас са вун я... Ш. Къ. Гъуьрчехъанди тӀавус хуьда...