БАЙРАМ

туьрк, сущ.; -ди, -да; -ар, ри, -ра 1) сувар, шадвал; 2) ( чӀехи гьарфуналди: Б ) итимдин хас тӀвар - Байрам. 1960 - йисуз КцӀара тешкил хьайи «рикӀин гаф» тӀвар алай литобъединенидин ветеранриз - чеб писателар тир Забит Ризвановаз, Иззет Шарифоваз, Байрам Салимоваз, Мегъамед Агъадиз ва гъейрибуруз Теймур муаллим хъсандаказ чидай. М. М. Чаз къагьриманар кӀанда.

* байрам авун гл.; са квез ятӀани талукьарнавай шадвал, тӀуьн-хъун. Ви тӀварцӀихъ авуна байрам, Ша бес хьуй къалмакъал, Самбур. М. А. Самбур.

БАЙКЪУШ
БАК

Значение слова в других словарях