БАЙКЪУШ

туьрк, сущ.; -ди, да; -ар, -ри, -ра 1) еке вилер, къармах хьтин кӀуф авай чуьлдин къуш. Йиф тир чӀулав, гьар чка заз мичӀи тир, Хуьруьн кьилел байкъушар къвез гьарайдай. А. Б. Зи хуьр. 2) куьч. мергьяматсуз инсан. Байкъушарин арада Кард сад жеда. Е. Э. РикӀел гъваш. Шак авач хьи, на лагьайвал, Ви тӀвар байкъуш хьана, Масум. М. А. Масумаз. \[ Али \]. Вуна, вуна, байкъуш, зал гьахьтин гафар гьалчзава?! Н. И. Гьакимрин папар.

* байкъуш хьайи " барбатӀ хьайи, чӀур хьайи" мана къалурдай себ гунин са жуьре. Байкъуш хьайи ХенжелкӀеле, Ажеб агъузар чка я. С. С. Куьредин цӀерид хуьр.

БАЙИР
БАЙРАМ

Значение слова в других словарях