БАЯБАН

фарс, прил.; яд, инсан, гьайван авачир, буш (чка, мезре). МичӀи чуьл я, баябан дуьз. А. Ф. Эм- Тэ-Эс. КӀвал баябан, чуьл баябан, секин тир... А. Б. Зи хуьр. Къанни цӀуд йис идалай вилик и чка къванери кӀевнавай баябан чуьл тир. К, 1983, 24. ӀӀ.

* баябан хьун гл., ичӀи хьун. Куьчеяр баябан хьана. Гь. Къ. Четин бахт. Хуьр баябан хьунал шад хьайибурни кими тушир. Гь. Къ. Четин бахт.

БАШЧИ
БАЯБАНВАЛ

Значение слова в других словарях