БЕГЬЕМ

прил. 1) тамам, вири патарихъай кутугай. Эй, рикӀин дуст Абумуслим, Папар гьар сад са зегьер я. Нече шумуд бегьем итимдиз Жедай агъу, зегьер я. Е. Э. Дуст Абумуслимаз 2) куьч. хъсан, акьуллу. Ам бегьем итим туш. Р: 3) гзаф. Заз бегьем кичӀе хьана. М. Ш.

* бегьем(ар) авун гл., ни вуч; тамамарун. Заз. чида чи куьредин Бязибрун а кар эдеб; Бегьем тавуртӀа на метлеб, Лугьуда ваз «Ер!», къавумди. С. С. Инсафсуз къавум. \[ Мирим \]. Мирес, на за лагьай кар бегъемар авунани Гь. Гь. Колхоз.

* бегьем хьун гл. 1) кьилиз акъатун. # мурадар ~, къастар ~. 2) дигмиш хьун, чурун. Афнияр бегьем хьанвач. Р.

БЕГЬЕМ
БЕГЬЕМ

Значение слова в других словарях