фарс, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) битмиш хьайи магьсул, емиш ва мсб. Терг ийирдаз тар, таз багъдин Бегьердин къадри вуч чир хьуй. Е. Э. Дуьньядикай бейхабардаз. - КӀанзни-такӀанзни, шимера абур цаз тунай. Бегьердин чкадал ахпа гафар-чӀалар кӀватӀ хъувунай. Б. Гь. Заз эвера. Ви кьисметдиз акъатнавай девлетрин гьич авай туш сан, Гегьенш никӀер, а никӀерин берекатни бегьер ганва. А. М. Гъезелар. 2) куьч. авур кардин, кӀвалахдин нетижа. Акъатдач кьил и дуьньядиз атуникай вуч ятӀа метлеб, Гъуцар ганвайд гуьнуькъара, я туштӀа чаз бегьер я жал? Е. Э. Гьажимурад эфендидиз. ЦуькӀ цайи колхозчиди хъсан бегьер хьайила шадвал ийида кьван ибур зи бегьерни я гьа. 3. Э. Мехъер кьуьл туш. 2) ( чӀехи гьарфунилай - эркекдин хас тӀвар) - Бегьер.
* бегьер гун гл.; 1) магьсул хьун. Сир туш хьи, тарахъ, чилихъ рикӀ гваз гелкъвейла, абуру гьакӀ кьакьан бегьерни гуда. ЛГ, 1992, 27. ӀV. 2) куьч. нетижалу кар арадиз атун, гъун. Гьар затӀуни гуда бегьер, Дердинин дарман я и хуьр. А. Гь. Ахцегьар.
* бегьердиз атун гл., вуж-вуч лазим тир еридив агакьун. Колхоздин бустан бегьердиз атанвай. 3. Э. «Я пуд манат».