ср мн. нет dəlilik, ağılsızlıq; ◊ до безумия dəlicəsinə, çılğıncasına, hədsiz dərəcədə; любить до безумия dəlicəsinə sevmək.
ср мн. нет dəlilik, ağılsızlıq; ◊ до безумия dəlicəsinə, çılğıncasına, hədsiz dərəcədə; любить до безумия dəlicəsinə sevmək.
-я; ср. см. тж. до безумия 1) Сумасшествие. В припадке безумия. 2) разг. Крайнее безрассудство; безрассудный поступок. Считать затею безумием. Строить город на болоте - чистое безумие.
Полностью »