ВУЧА

кӀус, рах.; 1) рахазвайда вичиз яб гузвайдан фикир артух дережада желб авун патал ишлемишдай гаф. Гьамам вуча бес а гуьзел, Гьекь алахьиз курум-курум. X. Т. Ахцегьар. 2) са вуч ятӀани кьадардилай гзаф хьайиди къалурзавай гаф. АтӀлас хьтин Гуьлчимен Дагъдин иервал вуча X. Т. Иервал вуча! Зи рикӀин теспачавал вуча Дуьньяда, Азар атана лугьуз ван хьайила. КӀ. Гьабибуллагь. Ваба азардиз. КӀвачин кӀаник ЧӀагъан ягъиз, Живедив гвай дамах вуча! И. И. Кьуьд.

ВУЧ
ВУЧА

Значение слова в других словарях