ГЬАЙБАТ

араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) къамат.... Гъиле кьуна зурба бафа, заз адан гьайбат акуна. С. С. Инжиханаз. 2) чӀехивал. Тухуда, кьейди вун, тухуда. Вилик квай вацӀ, вацӀун гьайбат такваз, буьркьуь жемир. М. С. Буьркьуьди. 3) куьч. ягьдин алакьунар. Сулейманаз абурун ( тапан коммунистрин. - А. Г.) гьайбат вуч ятӀа иердиз чидай. А. А. Арифдар Сулейман. - Гъей, акъваз! Вун гьиниз? -Шалбузан вилик са яракьлу итим атана, виляй вил экъисна, гьайбат гваз акъвазна. Гь. Къ. Четин бахт. 4) ( чӀехи гьарфуналди Гь ) эркекдин хас тӀвар: Гьайбат.

ГЬАЙАМАН
ГЬАЙБАТЛУ

Значение слова в других словарях