ГЬАМБАР

фарс, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) са куьн ятӀани еке кӀватӀал. Берекатрин я вун гьамбар, Гьалимат. Е. Э. Гьалимат. Бес и якӀарин, макьарин гьамбарар, бес айвандин чин ацӀурнавай кьахар гьинай атайбур я?! – руша гъил туькӀуьрна, къалурна. Гь. Къ. Къилинж Къемер. 2) кӀватӀзавай са вуч ятӀани хуьдай чка, идара, дарамат. Амма йифен кьуларлай машин ацӀай ичер гьамбардилай чуьнуьхун къанун туш. А. А. Пад хьайи рагъ. Синонимар: кӀунтӀ, хара.

ГЬАМБАЛВИЛЕЛДИ
ГЬАМБАРХАНА

Значение слова в других словарях