ДИКИЙ
1. Vəhşi, yırtıcı; 2. Utancaq, adamdan qaçan; 3. Yabanı, cır; 4. Şöldə yaşayan, vəhşi; 5. Adamsız boş; 6. Sərt, çılpaq; 7. Qaba , kobud
прил. 1. (müxtəlif mənalarda) vəhşi, yırtıcı; дикие племена vəhşi qəbilələr; дикий характер vəhşi xasiyyət; 2
Полностью »1. вагьши. 2. чIуру; дикая яблоня чIуру ичин ттар. 3. тамун, чIуран, вагьши (мес. гьайван). 4. баябан, буш, рикIиз къайи (чка)
Полностью »-ая, -ое; дик, -а, -о. см. тж. дико, дикость, дикие 1) Находящийся на ступени первобытной культуры (о людях) Д-ие племена. Д-ие люди ледникового периода. 2) а) Находящийся в естественном, первозданном
Полностью »