ИМАН

араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) терм, диндихъ агъун. Эй, сугъругли Абдурагьман, Бес куь иман гьинава ? Е. Э. Гьинава? гьар са касди вун паталди Иман зайиф хьана, дуьнья Е. Э. Фана дуьнья. Юлдаш хьайила камал, иман, Хъижедач вун сура паижан. X. Къ. Жемир ара. 2) мусурманвилин асул. Диндин асулар пуд я: иман я, ислам я, суьннет я. Иман вуч я лагьайтМ, на лагь: пайгъамбар, гьалейсалам АллагъТааладивай вичиз атайбурни галаз дугъривун иман я... Гъ. Куьредин жуз.

ИМАМВАЛ
ИМАНВАЛ

Значение слова в других словарях