ИМАН

араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) терм, диндихъ агъун. Эй, сугъругли Абдурагьман, Бес куь иман гьинава ? Е. Э. Гьинава? гьар са касди вун паталди Иман зайиф хьана, дуьнья Е. Э. Фана дуьнья. Юлдаш хьайила камал, иман, Хъижедач вун сура паижан. X. Къ. Жемир ара. 2) мусурманвилин асул. Диндин асулар пуд я: иман я, ислам я, суьннет я. Иман вуч я лагьайтМ, на лагь: пайгъамбар, гьалейсалам АллагъТааладивай вичиз атайбурни галаз дугъривун иман я... Гъ. Куьредин жуз.

ИМАМВАЛ
ИМАНВАЛ

Digər lüğətlərdə

африка́нец палеоза́вр перещёлк писсуа́рный пу́стынь ализари́новый отвоёвывание пано́птикум поко́ль слобода́ стани́на стравля́ться угрю́мство энзи́мы шабандать Biarritz bulk grain tank hincty man-servant rattle off reproducing stipule tap-bond крекер ординарец