\[кhими\] фарс, прил.; 1) бес тежезвай. Эгер машинар чаз хьайитӀа, ахпа эцигунриз кими кар амукьдайди хьиз аквазвач, Гь. М. Чи бахт чи гъиле ава. 2) къимет авачир, ерисуз. Наши парча, кими либас гъиз тахьуй. Е. Э. Къавумдиз. 3) акьулсуз. Са яш хьанвай итимар бирдан шапкаяр алаз куьчейриз экъечӀайтӀа, инсанри абур кимибурай, пердечийрай гьисабда. Гь. Къ. Четин бахт. Синонимар: кӀамай, ахмакь.
* кими хьун 1) гл., вуч тайин кьадардикай са гьикьванди тӀимил хьун. Югъ хьайила, аскервилиз тухузвайбур акъудна, жергеда акъвазарна, гьисабна, Сад кими хьана. А. И. Самур. Накьандалай къе вацӀа яд тӀимил хьанва. Р. 2) авачиз тахьун. Кими жеч мад гъейри папар. Кьуна кӀула вав гвай а пар, Жуван рекье гьат, гуьзел яр. С. С. Регъуьхбан. Гьич хенек кими жеч, кӀвале Гьамиша азар чка я. С. С. Дустари лагьайвал, ам мад булахдин кьилелай кими тушир, КӀвале ада вуч хъийидай кьван? А. И. Самур, ӀӀӀ. КӀвале кимизвай са затӀни авач. Н. И. Сирлу межлис. 2) акьулдиз кьери хьун.