КУЖУМУН

гл., вуч квек; -да, -на; -из, -зава; -а, -ин, -рай, -мир; кужум авун, кужум тавун, кужум тахвун, кужум хъийимир 1) жими затӀ (марф, яд, мед) са квек ятӀани акахьун. Экъичай яд гамуник кужумна. Р. 2) фитӀинун, вичик акахьдайвал авун. - Ваъ, ваъ, Керим халу, зав марф кужум тийидай са затӀ гвазва. Б. Гь. Заз эвера. Садлагьана... нек чилел чкӀана... чилик кужумна... «Нек чили кужумда жал?» - фикирна гадади. Эхь. Кужумда. Анжах дидедин нек ваъ, ам я чилел чкӀидач. Чи беденди кужумда. 3. Гь. Нек. 3) куьч. акахьун, сад хьун. Шекердилай ширин я вун, Вун зак кужумнаваз кӀан я. Е. Э. КӀан я. 4) куьч. кьабулун, къачун. Лагьай гафар кужумдай аял кӀандачни?! Р.

КУЖУМ:
КУЗ

Значение слова в других словарях