КЪАНИХ

араб, прил.; 1) масадан шей, девлет вичинди хьана кӀани. Акъудна къаних душмандин вилер, Адан вагьшивал къатӀай береда Б. С. Гьисс. ТӀуьн за пуда кьванди неда. За вуч ийин, заз Аллагьди гьахьтин къаних. нефс гайи? - къул чӀугуна Салмана Агъадин гафарал, Гь. С. КӀири Буба. 2) куьч. жуваз герек затӀ жагъуриз къастунал кӀеви. Чирвал къачунихъ къаних жегьил гьеле тух хьанвачир. 3. Э. Скульптор.

КЪАНЖУХ
КЪАНИХ ХЬУН

Значение слова в других словарях