КЪЕЛЕМ

араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) тарцин таз. Филер кала комсомолри АкӀурзава къелемар, Явшанлухдал алукӀзава Машмашрикай перемар Къ. Р. Самур, къе ви дереда. Адаз вич авачирла, тама къушарин авазар лал жедайди хьиз, кӀвачерал зиринг жейранар сугъул жедай ва цӀийиз накьвадикай хкечӀнавай къелемар кьурадай хьиз жедай. 3. Гь. Ахварай авудай аваз. 1988 - йисуз цицӀигъви Муслимова Жарията 88 агъзур къелемдик тӀур кутума. С. Муслимов. ЦицӀигъ-наме. Ичин, чуьхверин, машмашин, хтун ва маса къелемар акӀурна. 3. Э. Рамзият. 2) куьч., шиир кӀаниди. # таза ~, назлу ~, ширин ~, шуьше ~. Ихьтин шадвал ийидайдаз Таза къелем мубарак хьуй. Е. Э. КӀани ярдиз. Вил атӀудач вахъай, къелем, Ярхар хьана рекъидалди. А. Ф. КьатӀ-кьатӀ авур зунжурар. 3) ( чӀехи гьарфуналди - Къ) дишегьлидин хас тӀвар: Къелем.

КЪЕЛЕ
КЪЕЛЕМ

Значение слова в других словарях