КЪЕЛЕМ

куьгь., сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра кхьинардай алат. Девит, чар, къелем ХупӀ ярашугъ я. Е. Э. Квез вуч ярашугъ я. Гагь са кар, гагь маса кар себеб жез, адавай вичин фикирда авай дафтар къелем сакӀани гъиле кьаз хьанач. Хьанач лагьана ада гьайифни чӀугвазвачир. 3. Э. Рамзият. ви къелем гьамиша хциди ва кар ийидайди хьурай, зи стха чан! 3. Э. Зун гъавурда акьазвач. Синоним: карандаш, ручка.

КЪЕЛЕМ
КЪЕЛЕМДАШ

Значение слова в других словарях