КЪУРМИШУН

гл., ни вуч -да, -на; -из, -зава; -а, -ин, -рай, -мир; къурмиш авун, къурмиш тавун, къурмиш тахвун, къурмиш хъийимир 1) худда тун. Ада имидин кӀвале къурмишнавай сятди хьиз пакамлай няналди кӀвалахзавай. 3. Э. Муьгьуьббатдин цӀелхем. 2) куьч. арадал гьана кардик кутун. Ибуру инал, еке межлис къурмишна, нез-хъваз, манияр ягъиз, кефиз хьана. Ф. Халуни хтул. КукӀварна кулакрин къармах, Къурмишзавай цӀийи Уьмуьр, КукӀварна зулум, мичӀивал, Къурмишзавай чаз азад хуьр. А. Ф. Эм-Тэ-Эс. Ада вичин аскервиле авай гададикай фикирзава, ам хтайла вичи гьихьтин межлис къурмишдатӀа, гьикӀ ам вичин гарданра гьатдатӀа. М. Б. Футболист. 3) Ирандидеди паб къурмишна. Р.

КЪУРМИШ:
КЪУРУЛУШ

Значение слова в других словарях