КЬАРАЙ

(-ди, -да, -яр) 1. qərar, durma, durum; aram, rahatlıq; я йифен ахвар авач, я йикъан кьарай. Ata. sözü nə gecəm gecədir, nə gündüzüm gündüz; 2. səbir, dözüm, hövsələ; зи рикӀиз кьарай авач könlüm çox qərarsızdır; 3. dan. məşğuliyyət, əyləncə, vaxt keçirmə; кьарай гъун əylənmək, başını qatmaq, vaxt keçirmək; * кьарай атӀун a) qərarı kəsilmək, səbri kəsilmək, daha dözə bilməmək, səbri tükənmək; b) qərarını kəsmək, səbrini tükəndirmək; кьарай татун a) qərarı gəlməmək, səbri (hövsələsi) çatmamaq, bir yerdə duruş tutmamaq; b) darıxmaq, ürəyi sıxılmaq, hövsələsizlik göstərmək.