КЯБЕ

араб, сущ.: -ди, -да Мекке шегьерда Мегьамед пайгьамбардин сур авай чка.

* Кябедал фейи кьван сувабар хьурай! межд. са хийирлу рекьиз фена хтай ва я мугьмандиз атун хуш тирди къалурун патал лугьудай гафар.

* Кябедал фин гл., вуж мусурманвилин шартӀарикай сад: Мегьамед пайгъамбардин сурал фин. Кябедал фин мусурмандин буржи я. Садра кьванни нагагь аниз фейитӀа, Чалма яна, вун гьуьрметлу гьажи я. М. Б. Диндин кӀеви къанунриз...

КЧАВ
КЯГЪУН

Значение слова в других словарях