КӀВАЛАКӀ

сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) са вуч ятӀани (фу, чкал. хинкӀар) гьазурун патал ишиннавай тинидикай атӀанвай элкъвей гъвечӀи кӀус (гъуд кьван). Гила куьне афарар гьинал чразватӀа, гъаник цӀай кутада ва тинидикай ( чразвай чкадиз килигай ) кӀвалакӀар кьада. ЛГ. 1997, 28. ӀӀӀ. Анжах лап мукьув агакьайла, гадади адав гвайди палар квай, аквар гьалда, мухан гъуьруькай ишиннавай тинидин кӀвалакӀ тирди кьатӀана, - Им чи пуд лагьай юлдашдин пай я, -сагьибди, юкь агъузна, кӀвалакӀ руьхъверик кутуна, винелай гум кумачир жуьгъенар вегьена. Б. Гь. Заз эвера. 2) элкъвей, алкӀай формадин ярувални къацувал квай ширин ичерин сорт. * метӀин кӀвалакӀ.

КӀВАЛ
КӀВАЛАХ

Значение слова в других словарях