КӀЕЛУН

сущ.; -и, -а; -ар, -ри; -ра чирвилер къачуз алахъун. Бязи аялар кӀелуникай еке хийир авайдан гъавурда акьазвач, гьакӀ хьайила алай вахтунда чалишмишвилер артухарунин лазимвал ава. ЛГ, 2000. 20. ӀV. Амма кӀелун давамардай мумкинвал хьанач: буба, ахпа кьве йисалай диде рагьметдиз фена. И. Гь. "Берлиндин вири кӀвалерал..."

* кӀелунин йис сущ. мектебда, вузда чирвилер къачудай ва гудай цӀуд вацран вахт кӀелунин йис башламишай арада зи чкадал, гул еке шулугъ авай коллектив я лугьуз, къунши хуьряй масад рекье тунай. Т. А. Мехъер куьтягь тахьанмаз. 1942-43 кӀелунин йисан сифте йикъар... ЛГ, 2001, 22. ӀӀ. ЦӀийи кӀелунин йис башламиш хьайи са гъафтедилай мектебдин коллективди... Кьилич муаллим пенсидиз рекье тунай. Р. Набиев. Къазран гьахъ.

КӀЕЛУН
КӀЕМ

Значение слова в других словарях