О́БЖИГ, ОБЖИ́Г
м мн. нет 1. yandırma, bişirmə; кирпич хорошего обжига yaxşı bişirilmiş kərpic, yaxşı bişmiş kərpic; 2. bişirim (bir dəfədə kürədən çıxan məhsul; məs.: kərpic).
О́БЖИГ, ОБЖИ́Г
м мн. нет 1. yandırma, bişirmə; кирпич хорошего обжига yaxşı bişirilmiş kərpic, yaxşı bişmiş kərpic; 2. bişirim (bir dəfədə kürədən çıxan məhsul; məs.: kərpic).
I см. обжечь 1); -а; м.; спец. Обжиг кирпича, кокса. Обжиг керамических изделий. II = обжигание, обжигать; см. обжечь
Полностью »