ОБИТЫЙ

прич. 1. üz çəkilmiş, üz vurulmuş; диван, обитый клеёнкой müşəmbədən uz çəkilmiş divan (taxt); 2. çırpılmış (meyvə); 3. yırtılmış, dağılmış, əzilmiş, zədələnmiş; подол платья обит paltarın ətəyi yırtılmışdır (dağılmışdır).

ОБИТЕЛЬСКИЙ
ОБИТЬ
обе́ливание отви́нчивать отце́пка похи́щенное принаря́живание благослови́ться бракосочета́вшиеся ксилофо́н нараба́тывать ту́ковый earphone fine-drawn night-porter ox-bird park Reindeer Lake shark suckers thrust back unrecoverable изыскательский одурманить окрик предпочитать салфетка скопище