ПОВЕРЕННЫЙ

1. прич. inanılmış, vəkil edilmiş; 2. в знач. сущ. vəkil, müvəkkil; поверенный в делах işlər vəkili (elçidən bir rütbə aşağı diplomatik nümayəndə); ◊ присяжный поверенный (inq. əv.) vəkil, advokat; частный поверенный vəkil.

ПОВЕРГНУТЬСЯ
ПОВЕРЖЕНИЕ

Значение слова в других словарях