РУХУН
(-уз, хана, -ух) f. doğmaq, balalamaq; bax хун² 1); * рухуз тун (гун) a) icb. doğdurmaq; b) məc. dan. başının üstünü kəsmək, qısnamaq, tələsdirmək, bir işi tələsik (zorla) gördürmək.
нугъ., гл., ни дидедин руфунай аял, вахт хьайила, дуьньядиз акъудун. - Диде-бубадиз аял ирели авун гьикьван четин ятӀа чидан? Рухузва, хуьзва, терби
Полностью »