прич. 1. sındırılmış, qırılmış; 2. dağıdılmış; 3. məc. gücdən salınmış, taqətdən salınmış; qırılmış (müqavimət).
прич. 1. sındırılmış, qırılmış; 2. dağıdılmış; 3. məc. gücdən salınmış, taqətdən salınmış; qırılmış (müqavimət).
-ая, -ое. 1) Побежденный в борьбе, сражении. Сломленный враг, противник. 2) Лишённый силы, воли, нравственно подавленный. Сломленный человек.
Полностью »