СЛУХ

1. ван хьун (ван хьунин бажарагъвал); ухо -орган слуха яб - ван хьунин орган я. 2. пер. яб; до его слуха дошѐл крик ребѐнка адан япухъ аялдин гьарайдин ван агакьна. 3. пер. ван; хабар; о нѐм долго не было слуха адакай са гзаф вахтунда хабар авачир. ♦ ии слуху ни духу са ван-сесни (са хабарни) авач; обратиться в слух дикъетдалди яб акалун.
СЛУКАВИТЬ
СЛУХОВОЙ

Значение слова в других словарях