ТА́МБУР
м 1. arxit. tambur (binanın günbəz şəklində dam olan hissəsi); 2. dəhliz; 3. d. y. tambur (sərnişin vaqonlarında üstüörtülü meydança); 4. xüs. tambur (girdə çərçivə içərisində naxış toxuma üsulu).
ТАМБУ́Р
м mus. 1. təbil, nağara; 2. tənbur (mandalinayaoxşar Şərq simli musiqi aləti).
тамбур (1. гарукай, марфадикай хуьн патал ракIарин вилик квай дегьлиз. 2. инсанар акьахдай вагондин ракIарин вилик квай дегьлиз хьтинди)
Полностью »I тамбур -а; м. (франц. tambour) см. тж. тамбурный 1) Часть помещения (между наружными дверьми и внутренними), предохраняющая от проникновения в жилое помещение наружного воздуха. Неудобный тамбур. Чё
Полностью »