сов. 1. dirənmək, söykənmək; dirəmək, dayamaq; упереться ногами в землю ayaqlarını yerə dirəmək; 2. dikilmək (gözlər, baxışlar); 3. rast gəlmək, toqquşmaq, qarşılaşmaq (maneə ilə); 4. məc. inad etmək, tərslik etmək, tərsliyi tutmaq, dediyinin üstündə durmaq; ◊ упёрся как бык (баран) tərsliyi tutub.
1. акIурун, акIурна акъвазун, атIумрун; гьалтна акъвазун; упереться ногами в землю кIвачер ччиле акIурун (акIурна акъвазун)
Полностью »упрусь, упрёшься; упёрся, -лась, -лось; упёршийся; упершись и упёршись; св. см. тж. упираться, упор 1) а) Упереть какую-л. часть своего тела или конец, край какого-л. предмета во что-л. (для опоры или
Полностью »