сов. 1. yerini bərkitmək; 2. möhkəmlənmək, sabitləşmək, bərkimək; 3. köhn. ...maholmaq, ...ixtiyarına keçmək, təsərrüfünə keçmək; 4. bərqərar olmaq; за ним упрочилась репутация хорошего организатора o yaxşı bir təşkilatçı kimi ad çıxarmışdır.
сов. 1. yerini bərkitmək; 2. möhkəmlənmək, sabitləşmək, bərkimək; 3. köhn. ...maholmaq, ...ixtiyarına keçmək, təsərrüfünə keçmək; 4. bərqərar olmaq; за ним упрочилась репутация хорошего организатора o yaxşı bir təşkilatçı kimi ad çıxarmışdır.
-чусь, -чишься; св. см. тж. упрочиваться, упрочение а) Стать прочным, надёжным; укрепиться. Дружба упрочилась. Положение руководства упрочилось. б) отт. Прочно утвердиться, установиться. Упрочилась сл
Полностью »