ФАНА

араб, прил. алатна фидай, манасуз, амукь тийидай. Фана я вун, дуьнья, садазни тахьай... Е. Э. Дуьнья, гьей! И дуьнья са фана багъ я... Е. Э. Эмина вич рекьидайла лагьай чӀал.

* фана дуьнья сущ. амукь тийидай, алатна фидай, дуьнья, уьмуьр. Фана дуьньядлай фейила, Рагьмет жигъич квез кьейила... Е. Э. Фитнекар къарийриз. Фана дуьньяда гъам чӀугваз Йикъар йифер гьикӀ акъудда? Е. Э. Дустариз.

ФАНА
ФАНАВАЛ

Значение слова в других словарях