ХКӀУРУН

|| ХУКӀУРУН гл.. каузатив, ни; -да. -на; -а, -ин, -рай, -мир; хкӀур тавун. хкӀур тахвун. хкӀур хъийимир вуч ник-квек ятӀани галукьарун. Кастумрик кьал хкӀур тийиз чалишмишвалдай. М. В. Гьарасатдин майдандал. ☼ 1955 - йисуз акъатай орфографиядин словарда, 1966 - йисуз акъатай "Лезги чӀаланни урус чӀалан словарда" хкӀурун кьабулнава. 1964 - йисан орфографиядин словардилай башламишна хукӀурун ава.

ХКӀУН
ХКӀУРУН

Значение слова в других словарях