ЧАР

\[чhар\] прил. гурлу, ргазвай (винелди, цавухъди гадар жезвай). Чи дагълара чар булахар бул я. Р. * чар -гьавиз сущ. агъадай чуькьуьникди зарбдиз тӀеквендай ва я турбадай винелди акъатиз гадар жезвай цин ва я маса жими затӀунин гул, хел. Рахадайла, мецер ширин, Агьалияр акьул дерин, КӀватӀ жез санал багъда серин, Чар гьавизни булах ава. С. С. Дербен шегьердин суракь ава. Гила Изберг алай чкадал нафтӀадин чар-гьавизар авайди тир. Р. Синоним: фонтан.

ЧАР
ЧАРА

Значение слова в других словарях