ШКЬАКЬ¹

(-ди, -да, -ар) 1. bot. kitrə; шкьакь алай тар kitrəli ağac; 2. qatran; * шкьакь хьиз алкӀун a) saqqız kimi yapışmaq, bərk yapışmaq, qopmamaq; b) qır-saqqız olub yapışmaq, təngə gətirmək, bezdirmək.
ШКЬАКЬ²
ШКЬАКЬ²

Значение слова в других словарях