араб., сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра таъсир. Амай шиирар 1917-1920 лагьай йисарин акахьай политический вакъиайри, граждан дявейри арадал гъайибур я. И вакъиайрин эсердик шаирди лезги чӀалални са кьадар шиирар туькӀуьрнавайди малум я. М. М. Гь. СтӀал Сулеймана азербайжан чӀалал туькӀуьрай шиирар. РикӀе хвенвай кьван гафар къад-яхцӀур сефер тикрар авунвай ~ Гьикьван гзаф эзбер авуртӀа, абурун эсер гьакьван тӀимил жезвай. А. А. Умуд.
* эсер авун гл., ни низ-квез са карди ва я масада лагьай гафари авай фикир, ийизвай кӀвалахар дегишардай гьалдиз гъун. Бадени Саруханалай рази хьана. Амма Саруханан гафари Ризадиз еке эсер авунай, а гафар сакӀани фикирдай акъатзавачир... А. Ф. Риза. Эминан устадвили лезгийрин шаирриз гзаф эсер авуна. М. М. Гь. Сифте гафунин чкадал, 1948. Эминан вири шиирри ам дугъри, намуслу, регьимлу, хъуьтуьл тӀебиат авай, еке дережадин эдеблу инсан тарди, вичиз дериндай эсер ийидай ва халкьдин дердер, гъамар рикӀив кьадай кас тирди къалурзава. М. М. Гь. Сифте гафунин чкадал, 1948. Синонимар: таъсир авун, таъсирун, эсерун.
* эсердик акатун гл., вуж нин таъсирдик акатун. \[Амахан\] ЦӀарухва пара гзаф кӀеви инсан я, заз Шагьламаз адан эсердик акатиз кичӀезва. Гь. Гь. Колхоз.